Kısır Döngü

Yeni bir yıla girerken eskimiş yılda yaşananların yaşanmaması dileği öne çıkarılarak söylemler geliştiriliyor. Yaşanmakta olan bu süreç adeta bir kısır döngüye dönmüş durumdadır. 

Tüm ülkelerdeki siyasetçilerce dillendirilen bu istekler, yine siyasetçiler tarafından görmezden gelinerek politikalar üretilmektedir. Hepsi de anlaşmış gibi çekirdeksiz incirin nasıl üretileceğinin tartışmalarını yaparak zamanı boşa harcıyorlar.

1948 yılında Birleşmiş Milletlerin kararı ile kurulmuş bulunan İsrail devleti, kurulduğu günden itibaren yayılmacı emellerinden vazgeçmemiştir.

Aradan geçen sürede alınmış olan tüm BM kararlarına da uymamayı adeta devlet politikası haline getirmiştir.

Kıbrıs’ta Rumların,  1963 yılında Türkleri soykırımdan geçirmek için yaptıkları tarihe Kanlı Noel olarak geçmiştir. Aradan geçen 45 yıl sonra benzer bir saldırı İsrail tarafından Filistin topraklarında uygulanmaktadır.

Buna karşın çağdaşlığın kullanma hakkını tekel oluşturmuş gibi kendilerinde görenler yaşananları izlemekle yetiniyorlar. İsrail’in yayılmacılığına ve saldırganlığına dur demek istemiyorlar. Ne de olsa ucu kendilerine dokunmuyor.

Geçtiğimiz günlerde insanım demekten sıkıntısı olanlar, ülkelerinin yaptığı soykırımı izlemek için cümbür cemaat olay yerine gitmişlerdi. 1964 Ağustos ayında Rumlar, Erenköy’de Türklerin denize dökülmesini izlemek için koşmuşlardı.

Filistin topraklarında insanım diyenleri utandıracak olayları izlemeye koşanlarla, önümüzdeki aylarda veya yılarda barışa nasıl ve hangi noktada ulaşılacağı meraka değer doğrusu. Bilenler varsa beri gelebilirler…

Kıbrıs’ta da bir süredir başlatılan çözüm ve barış görüşmelerinin tıkandığı biliniyor. Özellikle yetki paylaşımı konusunda derin görüş ayrılıklarının olduğu herkes tarafından kabul edilmektedir.

Buna karşın yoldaşlar, sürekli olarak tıkanıklığı aşabilmek adına bir araya geliyorlar. Açıklama yapmaktan da kaçındıklarına tanık oluyoruz. Bir birlerinden korkuyorlar mı ne…

Bu güne değin yapılmış olan görüşmelerden diğer tüm konularda uzlaşmanın sağlandığını da söylemek olanaksızdır. Hele Haziran ayında yapılacak olan Avrupa Parlamentosu seçimlerine kadar anlaşmanın olabileceğini ummak fazladan iyimserliktir.

Siyasi konularda bile uzlaşmanın sağlanamadığı noktada, mülkiyet ve toprak konusunun nasıl çözüleceği meraka değer doğrusu. Çözüm adına yapılmakta olan görüşmelerin taktik gereği yürütülmekte olduğu izlenimi ise genel kanıdır.

Neden mi…

Bir taraftan çözüm görüşmeleri yapılırken diğer taraftan da Rumlar, silahlanma çalışmalarına devam ediyorlar. Son günlerde Rum basınında yer alan bu tür haberler ne yazık ki ilgiyi çekememiştir. Kamuoyunda görmesi gereken tepkinin gösterilmemesi anlaşılır bir husus değildir.

Kamuoyunun bilgilendirilmemesi, Rumları anlaşmama konusunda yüreklendirmektedir. Siyasetçilerin birbirlerinin ayaklarına basabilme yarışına devam ettikleri sürece, bu olumsuzlukları sürekli olarak yaşayacağız galiba…

Bir anımsatma yapmak istiyoruz…

Geçtiğimiz Nisan ayında Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, Batı Trakya’daki Türklerin kurdukları derneklerde “Türk” ismini serbestçe kullanabileceklerine karar vermişti.

Gerekçe olarak da Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 11. maddesini gösteriyordu.

Bununla da yetinmeyen Mahkeme yargılanma hakkı ile ilgili 6. maddenin ihlal edildiğini de kararına eklemiştir.

AB üyesi Yunanistan, Batı Trakya’daki Türklerin serbestçe örgütlenme haklarından rahatsızlık duyuyor.

Onların adadaki uzantıları olan ve onlarda AB üyesi olan Rumlar, yetki paylaşımı konusunda benzer tavrı sergiliyorlar.

Sonrasında dönüp gözümüzün içine bakarak, “dolapta dolma var” yerseniz mi demek istiyorlar ne…

SEVGİ ile kalınız…