Övgü

Kendilerini gereğinden çok övenlerden nefret edenler kimlerdir?

Elbette akıllı insanlar…

Zira onlar bilirler ki…

“Övgü kolonya gibidir..

 Koklanmalı ama yutulmamalıdır”

Ve yine farkındadırlar ki…

“Övmenin değeri, tıpkı altın ve pırlantada olduğu gibi az olmasındandır”

Akıllı olma ayrıcalığı bu işte…

Shakespere gibi bir deha’da…

“Yaptığını öven, yaptığını yıkar” diyor!

Bunun tersi de vaki…

Boş kafalı insanların hali…

Bunları tevazu ehli biriyle kıyaslarken…

Ölçü çok basittir…

“Birinciler hep kendilerinden bahseder”

Bunun için de…

Bir büyük düşünce insanı: “Birisi saadetiyle veya faziletiyle övünüyor, böbürleniyorsa, onda bunun ikisi de yok demektir.” diyor…

Müşahade etmeyen var mı?

***

Ego var ya ego…

Övülmeyi o kadar çok istiyor ki…

Aklını kullanmayanın bu duyguyu alt etmesi mümkün değil…

Dikkat edin bakın!

Bir çok insan…

Övülmek için över.

Hatta hatta…

İnsanlar sizden kendilerini eleştirmenizi istedikleri zaman bile…

Hakikatte sizden övülme bekliyorlardır.

Öğle değil mi?

Bunun da yığınla örneği yok mu?

Her konuda olduğu gibi övme ve yerme mevzuunda da…

Çizgiyi doğru tutmak lazım…

Herkesi kınamayarak…

Herkesi övmeyerek!

***

Ne demişler…

“İnsanların senin hakkında iyi düşünmelerini istiyorsan, kendinden pek iyi bahsetme”

Doğru ölçü bu…

Bu arada övülme olayı daha çok…

Toplum öncülerini ilgilendirir…

İdarecileri…

Onları sahip olmadıkları erdemlerden dolayı övmek kadar büyük yanlış olamaz…

Zira… Bu yaklaşım, onlara hakaret anlamı taşır!     

Bütün bunların istisnası yok mu?

Var elbet…

Bununla ilgili özlü bir tespit aktarmakla yetinelim:

“Çirkin ve zarafetten yoksun bazı kadınlar, gerektiği gibi övmesini bildiklerinden, ömür boyunca sevilmişlerdir”

Bu da işin öbür yönü…

Kelam-ı hitam bütüncül bir kayıtla olsun…

“İnsanların çocuklarıyla ile övünmesi, gerçekte kendisiyle övünmesi demektir”

Vesselam!