Erzurum’dan iyi bir insan daha göçtü…
Dar-ı Beka’ya..
Hacı Kasım Aslan…
80’li yaşlardaydı…
Geçtiğimiz hafta defnettik…
Mezarı başındayken aklımdan yığınla düşünce geçti…
Nihayetinde hepimizin varacağı mekândı orası…
Dünyanın en aykırı tiplemesi dahi bu gerçeği inkâr etmiyor…
Ne ki…
Bu gerçeğe göre hareket edenimizin sayısı ne kadar?…
Bunları düşündüm…
Anlık; belki günlük kendine gelmelere vesile oluyor mezar ziyaretleri…
Ardından gelsin dünya nimetleri peşinde koşmalar…
Kırıp dökmeler…
***
Hacı Kasım Bey’i yakından tanıyanlar, farklı olduğunu söylüyorlar…
İyi insan niteliğinin altını çiziyorlar…
Buna en müşahhas örnek evlatları…
Toplum adına gayret eden evlatlar yetiştirmiş…
İncitmeme adına ellerinden gelen çabayı sarf eden evlatlar…
Ne güzel bir nimettir bu…
Ardından hayırla yad edecek; yad ettirecek evlatlar bırakmak…
Efendimizin şu mübarek tesbiti bizi teyid ediyor:
"İnsanoğlu öldüğü zaman, bütün amellerinin sevabı da sona erer. Şu üç şey bundan müstesnadır: Sadaka-i câriye, istifade edilen ilim, kendisine dua eden hayırlı evlat…”
***
Yaş kaç olursa olsun, her ölüm erken ölümdür derler…
Hele yakınları için…
Bunu cenazede gözlemledim…
Başta evlatları olmak üzere, akraba-i taallukatı, yakından tanıyanlar büyük bir yeis içindeydiler…
Sanki ölümü ona yakıştıramamışlardı…
Anlayışla karşılanacak bir yaklaşım…
Hayatının her safhasını üreterek geçireni yaşlanmış safına kimse koymuyor ki…
Olsa olsa ihtiyarlamış deriz bunlar için…
İhtiyar ile yaşlı farkını tefekkür ettim cenaze defnedilirken…
İhtiyar: iradesine hakim; seçimlerini bilgece yapan demek…
O yüzden değil midir ki, “ihtiyar meclisi” deriz…
Bir bakıma “akil insan”…
İhtiyarlamadan yaş almışlar ise, yaşlanmışlar sınıfına giriyorlar…
İhtiyarın tam tersi…
Hacı Kasım Aslan, kelimenin tam anlamıyla ihtiyardı…
Bildikleriyle etrafına ışık saçan, aydınlatan…
Dileğimiz; yaşarken saçtığı ışık makamına nur olup aksın…
Başta yakınları olmak üzere Erzurum’un başı sağolsun.
Sayfa başına git