Herşey zıddı ile kaimdir derler…
Yani, bir hali ancak zıddını göstererek tarif etmeniz mümkündür.
Ya da, daha anlaşılırdır.
Siyahı anlatmak için beyaza vurgu yaparsınız.
Yazı, kışla……
Sıcağı soğukla vs…
Ya tatlıyı…
Onu da acıyla…
Öyleyse acı mefhumuna yönelmek gerek…
Sahi nedir acı?
Bir saati bin saat yapan hal mi?
Ya da…
Napoleon’un dediği gibi , “Acı çekmek, ölmekten daha çok cesaret ister.” Gibi bir durum mu?
Bu noktada şaşmaz bir gerçek var ki, “Acı çekmeyenler, başkalarının acı çekebileceğini akıllarına bile getirmezler.”
Öyledir…
Zira, acının anlamından bihaberdir…
Bu durum, ilerleyen zamanlarda kendimize dönük bir ortamı da hazırlar…
Acı ortamını…
Bu da, “Acıların en acısı kendi kendimize çektirdiğimizdir.” Tespitine götürür bizi…
Acı hep kötü müdür peki?
Değil…
“Acıtan şeyler ders verir.” Hem de çoğu kez…
Mühim olanı kolaya kaçmamak, “Başkalarının acısını unutmamak”
Ve bir gözlem…
Büyük insan nitelemesine muhatap olanlara dönüp bakın…
Göreceğiniz yalın gerçek…
Hemen hepsinin, “Şu dünyada büyük acılar çekmek zorunda olduklarıdır.”
Başlarken ne dedik…
Her şey zıddı ile kaim…
Öyle olduğu içindir ki, bir güzel zihin “Büyük saadetler büyük acıların yanı başındadır. “ diyor…
Eyvallah…
Süper bir kayıt.
Ve…
Koca Yunus’un, hamdık, yandık, piştik elhamdülillah tarifince bir not daha…
“Dünkü acılar, bugünkü sevinçlerimizin kaynağıdır.”
Ve yine, bunu teyid eden başka bir serlevha ifade…
Konfüçyüs’ten…
“Elmas nasıl yontulmadan mükemmelleşemezse, insan da acı çekmeden olgunlaşamaz”
Acıyı tarif eden bir başka not, hafif acıların dillendirildiği oysa büyük acıların dilsiz olduğu hakikatidir.
Ne kötü bir durumdur, içiniz kor gibi yanarken susmak…
Acıların acısı…
Acı, kavram olarak bile rahatsız ediyor…
Ama..
İnsana ait bur duygu…
Yaşamalıyız…
Ne ki, unutarak yaşamalıyız.
Aksi halde, kendi mezarını kazma anlamına gelir.
Ve yadsınamaz bir gerçek..
İnsanın alışamayacağı acı yoktur.
Son söz şöyle olsun: “İnsanlar akılsızlıkları yüzünden “alınlarında yazılı olandan daha çok acı çekerler.”
Öğrendikten, sevdikten sonra daha çok acı çekeceksiniz. Victor Hugo
Sayfa başına git