Varlığı açıklayan bir kavramdan bahsedelim bu kez; güzellik!
Herkese göre değişir dense de, öyle değil!
Bir tarifi var…
Mesela, bir altın orandan söz ediliyor…
Fiziki güzelliği en iyi anlatan metod buymuş…
Buna göre…
Bir doğru parçası uygun iki parçaya bölündüğünde küçük parçanın büyük parçaya oranı, büyük parçanın da bütün doğruya oranına eşit olmasıdır.
Bu oran irrasyonel bir sayıdır ve ondalık sistemde yazılışı; 1.618 dir.
Aynen böyle…
İşin başka yönleri de var…
Filozoflar, düşünürler bu hali öyle güzel izah ediyorlar ki…
Mesela Tolstoy güzeli anlatırken şöyle diyor;
“Güzel olan sevgili değildir, sevgili olan güzeldir.”
Buna benzer bir aktarım da Sappho’nun…
O’da, “En güzel kişinin sevdiğidir” le anlatıyor…
Bu frekansta en nefis tanımlama bizden birine ait…
Aşık Veysel’e…
“Güzelliğin on para etmez, bu bendeki aşk olmazsa.” diyerek!
***
Bu noktada söylenebilecek en net ve kesin şey, güzelliğin Allah’ın bir ihsanı olduğu gerçeğidir…
Bakınız etrafınıza, fiziksel kusurlu nice insanlar vardır ki, sevilir, sayılır; “iyi, güzel” kategorisine yerleştirilip baş tacı edilir…
Bu durumu “Güzel ve göz alıcı her şey iyi olmayabilir, ancak iyi olan her şey güzeldir.” Önermesiyle izah edebiliriz…
Yine bir söz ustasının altını çizdiği şekliyle, “Güzellik doğruluk, doğruluk güzelliktir.” Diyerek de…
Mühim olan işin bu tarafıdır…
Yani, eskilerin “beşüş” diye tanımladıkları müjdeleyici bir çehre taşımak…
Davranışlarıyla hoş karşılanılan olmak!
Güzellik budur…
***
Ötesi…
Victor Hugo’nun dediği gibidir…
Yani…
“Kısa süren bir saltanat!”
Bu yüzden de, “güzelliğe pek güvenme” tembihatları yaygındır!
Bir başka menfi yönü ise…
Shakespeare’in düştüğü kayıtta saklı…
“Güzellik, altından daha çok hırsız çağırır.”
Evet evet, doğrudur…
Balzac haklıdır!
“Güzellik çoğu zaman kusurları gizleyen bir örtüdür” de…
Ne ki…
Bunu Plutharkos naksediyor…
“Işıklar söndüğü zaman, bütün kadınlar güzeldir” diyerek…
Her şeye rağmen…
Güzellik güçtür!
Hele bir de gülümseyiş varsa…
Kılıç da kuşanmış demektir!
Yine de…
Güzeli “tek”e indirmek ve oraya meftun olmak en güzeli…
Yaratılmış boyutta kalınırsa…
Zimmerman’ın tesbitiyle muhatap olunur;
Hani diyor ya…
“Güzellik, şaraptan da kötüdür; güzelle birlikte onu seveni de yıkar” aynen öyle…
“Tek”e, yahi “ahad” ve “Samed” olana izafeyle güzele müteveccih olunursa…
Güzel olur!
Dışından bakan göremez bu hali…
Zaten asıl güzellik de budur!
İsterseniz kelam-ı hitam Aristoteles’le olsun…
“Ruhun güzelliği, bedenin güzelliği kadar kolaylıkla görülmez!”
Sayfa başına git