Kendim 1974’lerin İmam-Hatip mezunu olmama rağmen, bu okullara zaman zaman tuhaf bakılmanın sebebini bu güne kadar hala öğrenmiş değilim; sanırım hiçbir zaman da öğrenemem. Mezun olduğum zaman, bana imam veya müezzinden başka bir işe giremezsin denilmişti. Oysa 657 sayılı Devlet memurları kanununda böyle bir şey yoktu, memur olmak için lise veya dengi okul mezunu olmak lazımdı. Mezun olduğum yer de lise dengi bir liseydi, diğer liseler gibi tevhidi tedrisat kanununa tabiydi, hiçbir engel yoktu. Nitekim memur oldum ve memur olarak ta emekli oldum.
ÜNİVERSİTE KAPISI
Daha önemlisi yüksek öğrenim seviyesinde olan geçişlerde, İmam-hatipliler için aşılmaz engeller konulmuş olmasıydı. Her ne kadar puanlar ve alanlar sayısal ve sosyal kriterlere bağlanmışsa da aslında Ülkeye idareci, sanatkâr, ekonomist, serbest meslek erbabı yetiştiren okullar tek tek seçilmiş bunlara( A ) grubu denilerek zengin ve elitlerin çocuklarına amade edilmiş intibaını verirken, Anadolu’ya öğretmen, imam, memur gibi hizmet yapan garibanların okuyacakları üniversite ve yüksek okullara da ( B ) grubu denilmişti. Benim üniversite puanım yüksek olduğu halde( B ) grubu olması nedeniyle ancak edebiyat fakültesini okuyabilmiştim.
Bu pozitif ayrımcılık, bazen beni çok üzüyordu ama yapılacak bir şey de yoktu. Hatta bir seferinde eğitim enstitüleri ön kayıtla öğrenci alıyordu. Müracaatların sonunda kontenjanlar dolmayınca tekrar tekrar başvuru çağrıları yapılıyor, fakat kontenjanları bir türlü dolmuyordu.
İmam-Hatip mezunu 50 kişiye yakın bir grup öğrenci, Erzurum Eğitim Enstitüsünün önünde bekliyordu. Kontenjanları dolmazsa “ Belki “ bizlerden de alılırlar beklentisi içindeydiler. Son anda ben de onlara katılmıştım.
Beni idareyle görüşmek üzere temsilci olarak müdürün odasına gönderdiler. İçeriye girmemle çıkmam bir olmuştu. Enstitü Müdürünün makam odasında birkaç hoca daha vardı. Müdüre;
-Biz bir grup İmam-Hatip mezunu olarak enstitünüzün boş kalan kontenjanlarından yararlanarak kayıt yaptırmak istiyoruz. 50 kişiye yakın arkadaşım dışarıda bunun haberini bekliyor..
Henüz sözümü tamamlamamıştım ki Müdür, sözümü keserek;
-Yeter,yeteeer..İmam-Hatipli buraya asla giremez..Hatta girmeyi bırak gelip buradan bunu da soramaz..Sen hangi cesaretle gelip karşıma dikiliyorsun? diye gürlemeye başlamıştı ki,
-Burası devletin resmi bir eğitim kurumu Müdür Bey..Özel çiftliğiniz değil..Bizler de bu devletin vatandaşıyız. Devlet, kendi vatandaşları senin gibi idareciler tarafından kovulsun diye mi seni buraya oturtmuştur? Tarzında sert bir cevap vermiştim.
Bir müddet öfkeli fakat sessizce durup yüzüme baktı, belli ki bir an evvel makamını terk etmemi bekliyordu.
Ama müdürün bu davranışı bana çok ağır gelmişti. Onun için asıl fırtına koparacak son lafımı henüz söylememiştim ve onu söylemeden de asla odadan çıkmayacaktım.
Sadece müdürü muhatap alarak,
-İmam-Hatipliden öğrenci alıp almamanız da artık önemli değil.. Burada asıl beni üzen şey, öğretmen yetiştiren böyle bir yüksek okulun başında bu kadar agresif, önyargılı ve kin dolu birisinin bulunması..Yazıklar olsun..! dedim ve dışarı çıktım.
Ardımdan müdürün odada olan hocalar huzurunda bana gösterdiği tavır ile ona benim gösterdiğim seviyeli davranış yüzünden kendi aralarında başlattıkları kavgalı tartışma bağırtıları ta dışarıya kadar geliyordu..
Sonradan yaptığımız araştırmalara göre birçok Enstitünün ve yüksek okullar ile fakültelerin kontenjanları boş kaldığı halde, puanları yüksek fakat İmam-Hatipli oldukları için boş kontenjanlara yerleştirilmedikleri gerçeği hepimizi üzmüştü. Bu ayrıcalığın acısını, ancak bunu yaşayanlar bilebilirdi.
( Devamı haftaya)
Sayfa başına git