Erzurum’un gündemi

Gündemi belli olmayan bir şehir Erzurum..

Kalıcı bir hedefi yok..

Her şey günü birlik..

“Yarın olsun da Allah kerimdir” anlayışı hakim..

Hele bir yarın olsun..

İşlerimize bakın..Her şeyimiz öyle.

Yarın öyle bir hazine ki, tüket tüket bitmiyor..

Sonra öbür gün yarınlaşıyor…Sonra öbür gün..

Ödemesine hazırlık yapmayan esnaf, işi yarına yıkıyor..

Öğrenci son dakikada hazırlanıyor sınavına ve yarından “cevap” umuyor..

Babalar çocuklarının geleceğini yarına terk ediyor.

Şehrin sorunlarını da yarına bırakıyoruz..

“Yeter ki gün kurtarsın..”

Ve yeter ki “Akşam olsa da gitsek yatsak”

Ve aslında sabahı olmayan şehir Erzurum..

Gün de yarın doğacak ya..

“Sonra “ ve “yarın” tasarrufumuz yok..

Harcayıp tüketiyoruz zamanı..

Vizyon’umuz o yüzden yok..

Yani kalıcı bir görüntümüz..İmaj da deyin isterseniz..

Adını siz koyun..

“Muhalif olma” hastalığının ev ev,  dükkan dükkan her yeri sardığı bir ortam..

Yarını şekillendirmek yerine bugüne karşı çıkmak..

Eleştirmek, tenkit  etmek..

Ortada kimsenin bir ürünü yok,  eseri yok..

Sadece eleştiri ve sadece muhalefet..

Üstelik yıkıcı, üstelik tahrip edici..

“Gıybet” ahlakının sonucu bu..

Bakmayın Erzurum’un mütedeyyin görüntüsüne..Bakmayın..

Birbirimizi kandırmanın alemi yok..

 Arkadan konuşuyor, yüz yüze sırıtıyoruz..

Doğrusu, biz Erzurumlular,  birbirimizi yeterince sevmiyor ve yeterince güvenmiyoruz..

Aksi olsaydı Erzurum’un yarını olurdu..

“Şöyle olsaydı” diye bir yaklaşım yerine toptan karalama ve toptan yok sayma anlayışımızdan kurtulamıyoruz..

Niçin bilir misiniz? Niçin..

Cevap açık, birbirimizi sevmiyoruz..

Her yapılanın, her söylenenin ardındakini merak ede ede, önümüzü göremez, söyleneni duyamaz olduk..

Arka plan uzmanıyız hepimiz..

Kendi hesabımızı tutmak yerine, bir diğer Erzurumlunun yaptığında, söylediğinde bir hesap arıyoruz..

O yüzden de Erzurum’un hesapları tutmuyor.

Yani bugünsüz Erzurum ve yarınsız Erzurum..

Negatif yükü pozitifi nötrlemiş bir Erzurum..

Şöyle bir uzanın çarşıya pazara..

Kamu kuruluşlarına, özel ofislere..

Gözlerimiz birbirimize gülmüyor..

Abus çehreler, asık suratlar..

Önce kendimizle kavgalıyız..sonra..

Her Erzurumlu bir diğerini “ötekileştiriyor”

Bakın havaya, bakın suya..

Gökyüzü de öyle değil mi?

Güneş Erzurum’a gülmüyor…

Boş verin küresel iklim olaylarını boş verin..

Allah dağına bakıyor, karını veriyor..

Olay budur..

Ve Vallahi budur..