Kabahat İneklerin

ENİZFENERİ, küçük dilinizi yutturacak kadar sizi hayrete düşürdüyse eğer, muhtemelen siz, benzeri şeylerin Erzurum’da,  hatta başucunuzda bile yapılmakta olduğunun farkında da değilsinizdir. Laf aramızda, siz, bu hayırsever derneklerinin tam da aradığı türden birisiniz.

“Parayı verip akıbetini sormayangillerdensiniz” yani…

Aslında umurumda bile değil, sizin verdiğiniz paranın akıbetini sorup sormamanız; bana ne senin parandan!

Ama sormaya kalkışanlara olan tepkiniz var ya… İşte o beni öldürüyor.

* * *

ERZURUM’da yeni gelişmekte olan mahallenin birisinde, dört – beş tane emekli sakin tamamen Hakk’a hizmet aşkıyla bir Cami Yaptırma Derneği kurar ve başlarlar para toplamaya.

Kolay değildir, gidip birilerine el açıp para dilenmek; hayır için dahi olsa! Ama neyse ki bizimkiler oldukça “yırtık”tırlar. O cami önü senin, bu esnaf benim; dolaşmadık yer bırakmaz, ta Alamanyalardan yardım toplarlar.

Tabi Cami de inşa edilmeye başlar.

Buraya kadar her şey çok güzel… Güzel de; iş, inşaat sezonu bitiminde elde kalan nakit fazlasının nasıl değerlendirileceğine gelince, bizim Cami Yaptırma Derneğinin Yönetim Kuruluna yeni bir üye daha katılır: “Şeytan”.

Enflasyonun büyük rakamlarda cirit attığı dönemdir… Parayı öylece saklasalar, bahara pul olacak; faize yatırsalar, Caminin harcına haram karışacak… Velhasıl bir karara varamazlar. İçlerinden en okumuşu, öğretmen emeklisi ama mandıracılık yapan, yedi emin olup Derneğin parasını saklayan, aynı zamanda Yönetim Kurulu Başkanı da olan; sanki faizsiz kredi almışçasına götürür paraları süt ineğine yatırır, bahar gelince satar, aldığı miktarı Dernek kasasına iade eder.

İşte Denizfeneri’nin yaptığı da, aşağı yukarı böyle bir şeydir. Tek fark, Denizfeneri’nin parayı değerlendirmek üzere satın aldığı inekler ölmüştür.

* * *

KARADENİZ'in doğusunda siyasi başarısından emin bir grup milletvekili halkın nabzını tutarken; bir köy kahvehanesinde toplanan kalabalıktan yaşlı bir emice, politikacılara sorar:

“- Uşşuğunm de pakayim baa, siz hiç içki içer misinuz?”

“- Yok dede, biz içkiyi ağzımıza bile sürmeyiz, günahtır.”

“- Sigaraniz var midur?”

“- Dede biz sigaraya karşıyız, her yerlerde yasakladık bile…”

“- Peki, kumarinuz var midur?”

“- Yok dede, biz olduğumuz sürece memlekette kumar oynanmaz.”

“- Kari kiz işleriyle araniz nasildur?”

“- Dede hiç olur mu, o da örf adetlerimize aykırıdır. Sümme haşa.”

 “- Peki, la' uşşuğum, sizin hiç masrafinuz yoktur da, neden pu kadar çalaysunuz?”