Adliyeler baştan başa insan
Benziyor sonu gelmeyecek bir kışa sanki nisan
Geride kırağı vurmuş gibi bir sürü yıkık rüya,
Sence bu mu yaşamak?
Sence bu mu yaşamak istenilen dünya?
Çıkıp bu insanlığın kargaşasına bakmak
Hoşuna mı gitti arkadaş?
Ümitler kırık, sineler buruk, gözler yaş.
Bakmak et-kemik yığınıymış gibi insan
Bir yanık gönlü kırmak
Yakışır mı sana..?
Niye doğsun basma perdelerin arkasından güneş
Niye parıldasın bulutlu havalarda yıldızlar?
Bak ne kadar güzel gökyüzü
Dostluk kadar temiz
Nasıl da sessiz yağıyor kar?
Barış kadar beyaz.
Bütün ahengiyle akan derenin şırıltısı
Dallarda hiç bitmeyen kuşların cıvıltısı
Düşünebilir misin?
Sevginin üstüne zindan gibi çökmüş karanlık
İster misin?...
Birbiriyle çarpışsın gezegenler:
Güneşin etrafında pervane kesilmişken…
Bak..!
Halley bile yanımızdan kelebek gibi geçti
O da aydınlığa giden barışın yolunu seçti
Gel!...
Geç bu kin tutma sevdasından
Nefretle kinlenen bu dünya havasından
Soluk almaya mecalin kaldı mı artık?
Çehreler zalim, fikirler sapık, kaşlar çatık
İster misin?
Arkadaş!....
İster misin?...
Dostluk kadar güzel kızıllıkla gelen
Akşamlar güzel olur,
Hele başlamışlarsa evlerde muhabbet.
Çek o tabancayı!
Gel de her şeyi mahvet!...
Arkadaş!...
Zelzeleye düşen vicdanının sesini dinle
Düşün!...
Ne kadar haşin ne kadar zalimce düşünmek bile onu…
Bak yıldızlar sevgi ile fısıldıyor yukarıdan
Uzat zeytin dalını “düşmanlığa düşman gibi “ oradan
Dön bir bak arkadaş!
Sevginin dostluğun güzelliğine.
Sen düşman olamazsın!...
Sayfa başına git