“Ortaklığı kabul ediyor musunuz? O halde iki bölgeli federasyon temelini teşkil eden nüfus mübadelesi anlaşmasını reddedip halkınıza ‘Herkes yerine dönmedikçe anlaşma olmaz’ diyerek kandırmanın manası ne?
Eğer cidden nüfus mübadelesi anlaşmasını reddediyorsanız o zaman federasyonu ister gibi görünerek dünyayı kandırmanın manası ne ola?
Kıbrıs’ta iki halk ortaklaşa yan yana kendi bölgelerinde yaşayarak’ 1963 – 1974 yıllarının sonucu budur”. 1979
Dr. Fazıl KÜÇÜK
BM Genel Yazmanı Bay Antonio Guterres’in Güvenlik Konseyi’ne sunduğu Kıbrıs’taki son duruma ilişkin raporu 04 Mayıs 2019 günü görüşülerek belirsiz bir yol haritasının ortalık yerine oturtuldu. Politis gazetesi görüşmeler sonrasındaki açıklamaları rapor ile ilişkilendirerek “kinayeli yumuşak ifadeler” diye duyuruyor. Doğal olarak yıllardır yapılan değişik tanımlamalı müzakere süreçlerinde öne çıkan birincil sorunun güvenlik olduğu gerçeğidir. Müzakereciler konuyu gerilere iter gibi yaparak siyasi söylemlerle sulu havan kullanmaya devam ediyorlar.
Kendi ismi ile anılan belgenin sahibi olan esmer tenli vatandaş Kofi Annan bile karşımızdaki unsurun Ada’nın yönetimi başta olmak üzere çevresinde bulunan zengin hidrokarbon yataklarını Türk’lerle paylaşmak istemediklerini söyleme gereğini duyuyordu. Bu gerçeği söylerken kendi ismi ile hazırladığı planla Kıbrıs Türk’lerine haksızlık yaptığını da kabul etmiş oluyordu.
Bay Guterres’in yaşanan olumsuzlukları biliyor olmasına karşın yeni bir konferans toplamaya çalışıyor olması anlaşılır olmanın ötesindedir. Cumhurbaşkanı Akıncı bir arpanın boyu kadar bile mesafe alınmadığı gerçeği ile yüzleştiğinde çözüm için ortak öngörü olmadığını söylüyor. Akıncı bu görüşünü ortalıklara koyarken söyleminin BM belgelerinde yer almasını da sağlıyordu. Crans Montana’da yaşananlardan sonra yeni bir konferans ile ne gibi sorunun çözüleceği meraka değer doğrusu.
Rum basınına yansıyan siyasilerin açıklamalarını değerlendirmek gerekirse DİSİ ile AKEL’in önde gidenlerinin iyi polis kötü polis rollerini oynadıkları açık olarak görülüyor. Bu rolleri ile federasyon tartışmasını öne çıkararak yapıyorlar. Federasyon olgusunun bütün dünyada ortalıklardan kalktığı bilinmesine karşın 1977 – 1979 Doruk Anlaşmaları ile kayıt altına alınmış olsa bile o günlerden günümüze köprülerin altından akan sular bu olguyu alıp götürmüştür.
Yarım asrı aşan sürede geldiğimiz nokta bir gerçeğin daha görülmesini zorunlu kılıyor. Gelinen nokta yakın gelecekte çözümün olmayacağını gösteriyor. Bu gerçek karşısında federasyon da olmayacağına göre devletimizin tanıtılması için Türkiye ile işbirliği yaparak çalışmalara başlamamızın kaçınılmaz olduğu görülüyor. Bu yola girerken öncelikle içteki sıkıntıları aşarak ortak noktada buluşmamızı zorunlu görüyoruz.
Kathimerini gazetesinin “adil çözüm zorlaştı” başlıklı haberinde Amerikan Kongresi Araştırma Komitesi’nde Vincent Moralli’nin 15 Nisan 2019 günü hazırladığı raporu değerlendiriyor. Değerlendirmesinde karamsar bir tabloyu ortalıklara koyuyor. Simerini gazetesi ise yeni konferans yaklaşımı için “ Guterres’in Kıbrıs sorununun kesin çözümü için son bir eylem üstlendiğini” yazıyor.
Mendil büyüklüğündeki ülkenin önde gidenleri belirli zaman aralıklarında NATO’ya katılma çalışmaları yaptıklarını gizlemiyorlar. Buna karşın AKEL engelini aşabilseler NATO üyeliğinin AB üyeliği oldubittisi ile sonuçlanacağından emin görünüyorlar. Son olarak lahana tarlarında gezinirlerken komuta devir teslim törenlerine katılıyorlar. Çağrıyı yapanlar Kıbrıs’ın AB üyesi diğer ülkelerle birlikte çağrıldığını gerekçe olarak söylüyorlar. “Özrü suçundan büyü” diye boşuna söylememişler. İsmet Paşa bu gibi durumları “Eşkıya’nın bu gece ne yapacağı belli olmaz” diye değerlendirirdi diye düşünüyoruz.
Kaçak güreşerek arkadan dolaşarak sonuç almak çabası içinde olanlara karşı daha dikkatli olmamız gerekiyor mu ne…
SEVGİ ile kalınız…
Sayfa başına git