Son yıllarda ormanlarımız yaz gelmeden yanmaya başlıyor. Bir gün Marmaris, ertesi gün Hatay. Bazen aynı anda Antalya, Çanakkale, Mersin, İzmir… Uç uca eklerseniz haritada ateşten bir hilal çıkıyor karşınıza. Düşünmemek elde mi?
Eskiden bu kadar çok yangın olmazdı. Olsa da bir bölgeyle sınırlı kalırdı. Şimdi yangınlar senkronize, büyüklüğü olağanüstü, çıkış nedenleri muallak. “İhmal” deniyor, “sıcak hava” deniyor. Evet, bunlar olabilir ama bu kadar yaygın ve organize görüntü veren bir tabloya sadece termometreyle mi açıklama getireceğiz?
Bir ülkenin ciğerleri yanarken, sadece rüzgârın yönünü mü konuşacağız?
Bu işin arkasında daha karanlık bir niyet, bir el, bir mesaj olabilir mi? Yabancı istihbarat oyunları mı? Rant projelerinin ön ısınması mı? Terör örgütlerinin doğaya karşı savaşı mı? Yoksa yasal boşluklardan doğan bir kasıt zinciri mi?
Bu sorular sorulmazsa ormanlar değil, akıl ve vicdan da kül olur.
Halk sormaya başladı: “Birileri bu ülkenin oksijenini mi kesmek istiyor?”
Oksijen gidince önce orman ölür, sonra millet nefessiz kalır.
Yetkililer her yangınla birlikte açıklama yapıyor, ama bu açıklamalar yangın kadar geniş değil. O yüzden milletin zihninde duman dinmiyor.
Sayfa başına git