Yeşeren Umutlar

 “Siz açıkça 1963’ten 1974’e kadar silah zoruyla, zorbalıkla, kalleşlikle alamadığınızı almak, yapamadığınızı yapmak mücadelesini yürütmektesiniz. 11 yıl silah zoruyla zorbalıkla ve kalleşlikle elde etmeniz mümkün müdür? Bunu soğukkanlılıkla hiç düşündünüz mü? Düşününüz…” 1979 Dr. Fazıl KÜÇÜK

Savaşların yaşanmaması dileklerimizle girdiğimiz 2023 yılını şimdiden savaşlarla anmak durumunda kalacağız. Ne yazık ki göstergeler bu yargımızı doğruluyor. Emperyal güçlerin silah satarak destekledikleri açlıkla yaşamdan kopmamak için direnenler, diğer yanda ise ırkçılık perdesinin arkasına saklanarak kırım yapanlara destek olanlar. Bu yargımızın canlı örneğinin Almanya olduğu açıklanan raporlarla doğrulanmak-tadır. AB’nin motor ülkesi olan Almanya’nın geçen yıl ikinci büyük silah ihracatçısı olarak ülkesinin ekonomisini güçlendirerek işsizliği önlediği belirtiliyor. İşin ilginç olan yanı ise şu anda Almanya’da hükümet edenlerin silah satışına sınırlama getireceği vaadiyle yönetime geldikleri biliniyor. Kıbrıs’taki Rum yönetiminin de Amerikan ambargosunun kaldırılması sonrasında silahlanmaya ağırlık verdiklerini de belirtmek gerekiyor.

2023 yılında Kıbrıs’ta çözüm olur mu diyerek adeta fal bakanların fazladan umutlu konuşmadıkları BM Genel Yazmanı başta olmak üzere müzakere zeminin olmadığının türküsünü çığırıyorlar. Karşımızdaki unsur geçtiğimiz günlerde yeni Başpiskoposunu seçti. Seçildiği koltuğunu ısıtmadan yaptığı açıklamasında hedeflerini ortalıklara bırakıyordu. Helenizme hizmet edeceğini söyledikten sonra adanın Yunanistan’a bağlanması için mücadele edeceğini duyuruyordu. Diğerlerinden geri durmamak için Bay Başpiskopos “milli davada kilisenin sözü dinlenmeli” diye konuşuyordu. BM bu nedenle mi yapılan açıklamasında müzakere sürecinin başlatılması için umut vermediği gibi de güven de vermiyor.

Adanın Rum bölgesinde yapılacak olan başkanlık seçiminin sonunda kim kazanırsa kazansın müzakere sürecinin canlanması konusunda fazladan katkılarının olmayacağının bilinmesi gerekiyor. Nedenine gelince uzun yıllardır karşımızdaki unsurun başkanlığına her siyasi görüşten kişilerin seçildiği biliniyor. Bu nedenle şimdi sormak durumundayız. Hangisinin Kıbrıs Türklerinin haklarını teslim edelim ve savaşsız bir dünyada yaşayalım dediğini duyan bilen varsa bilgi versin.

İki dönemlik görev süresini tamamlamaya hazırlanan Bay Nikos Anastasiyadis, yeni seçilecek olan kişiye adeta vasiyet diye tanımlayacağımız kırmızı çizgilerinden söz ediyordu. 5 Maddede özetlediği vasiyetnamede bugüne değin uyguladıkları taktik konusunda bilgilendiriyordu. Adanın askerden arındırılması ve Türk ordusunun çekilmesinden tutunuz garantilerin kaldırılmasını içeren düşünceler dizisini belirtiyordu. Tamamını yazmaya gerek olmadığı için müzakere masasına uzlaşmamak ilkesi ile oturduklarını da kanıtlamış oluyorlar.

Eğer adada gerçekten çözüme ulaşılması isteniyorsa garantör ülkelerin dışındaki ülkelerin hiçbir şekilde müdahil olmaması gerekiyor. Her ne kadar o günlerde müzakere masasına oturan ülkeler ne şekilde olursa olsun çözüm bulmayı amaçlıyorlardı. Aradan derelerden akan sular ırmağa dönüştüğünden köprülerin altından akan suyun debisinin hesabının yapılması bile zorlukları gerektire-cek bir durumdur.

Uzun sürede çözülemeyen uluslararası anlaşmazlıklarda var olan durumun kabul edilmesi en mantıklı çözüm oluyor. Aksi halde gelecek kuşaklar adada nelerin yaşandığını yazılanlardan okuyup bilgi sahibi olabilecekleri için uyuşmazlığın çözümü nadasa bırakılmış olacaktır. O günün koşullarında kimin haklı kimin haksız olduğuna bakılsa bile yine de adil bir çözüme ulaşılamayacaktır.

Yeni yılın umut olduğu kabul edildiğine göre hep birlikte umudu diri tutarak armudun çöpü üzümün sapı demeden Kıbrıs’ta umutları canlı tutmamız gerekiyor mu ne…

SEVGİ ile kalınız…