Lütfen, bu güzel geleneği sulandırmayalım…

Erzurum’un yüzlerce yılda oluşmuş çok güzel gelenekleri var…
Toyda, düğünde, bayramda seyranda…
Özellikle de cenazelerde…
Hiçbir vilayette olmayan, yabancı olanların gıpta ile baktıkları…
Ancak…
Son yıllarda sanki cenaze törenlerine su katılıyor gibi gelmeye başladı…
Nasıl mı?
Söyleyeyim; eskiden dinimiz kurallarının emrettiği üzere bir tertip düzen olurdu….
İştirakçiler, cenaze sahibi kadar üzgün, meyus halde töreni takip ederlerdi…
Esas olan sükunetti…
Sessiz bir biçimde defin gerçekleşir, hocalar kuran tilavet ettikten sonra dua ile biterdi…
Sonra cenaze evinin önüne gidilir, orada da, aynı usul devam ettirilir, dua sonrası taziye verilip ayrılırdı insanlar…
Ya şimdi?
Şimdi de, katılım, acı paylaşma elbet aynen devam ediyor…
Ancak, bir ses bir şamata ki, sormayın gitsin!
Hoca Yasin-i Şerif okuyor; hemen yanı başında kimi telefonla bağırarak konuşuyor, kimi arkadaşıyla siyaset sohbeti yapıyor…
Hatta, gıybet gayyasına düşenler bile bulunuyor…
En kötüsü de, kahkahayla gülenler…
***
Oysa…
Eskiden bırakın yeni bir cenazede bu tür devamsızlıkları; mezar yanından geçerken aracın içindeki radyo, teyp her neyse kapatılır, edepli bir biçimde Fatiha bağışlanarak geçilirdi…
Doğrusu budur zaten…
Büyüklerimiz, “ölüsüne saygı duymayanın dirisinden hayır gelmez” derken boşa söylememişler…
Eski düzeni yeniden inşa etmemiz gerekiyor…
Bunun gerçekleşmesi de, hocaların telkiniyle mümkün olur…
Yerinde ve zamanında…
Mesela, cenaze namazı kıldırılırken hoca efendi bu yönde bir hatırlatma yapsa…
Yetmez…
Defin esnasında kuran okuyan hocalar da, başlarken bu durumu izah eden bir not düşseler…
Zamanla, bunlara gerek kalmadan eski hal yeniden cari hal olur…
Önemine binaen söylüyoruz…
Başta söyledik ya…
Gıpta ile bakılan bir özelliğimiz diye…
Devam etsin istiyoruz…
Öyle ise…
Azami özen şart…
***
Bu noktada bir notta belediyelerle ilgili olsun…
Şimdilerde cenazeler için çok daha imkan seferber ediyorlar…
Araç tahsisinden tutun da…
İhtiyaç sahiplerinin başka türlü maddi manevi ihtiyaçlarını karşılamaya kadar…
Ancak, bir noksanları var…
Keşke yan tarafları açılabilir kapalı bir araç bu iş için tahsis etseler…
Yaşlılar hastalar için…
Bunu yapan başka şehir belediyeleri var…
Ciddi bir ihtiyaç…
Bir de…
Mezarlıkta oturmak için getirilen naylon tabureler o kadar az ki…
Oysa, yüzlercesi bir kenara konulsa, isteyen alıp otursa fena mı olur?
Bunları da hatırlatma babında söylemiş olalım…
Umulur ki…
Akılda kalır!
Hayatiyet kazanır…